Miejski portal informacyjny:
Poznań, Luboń, Puszczykowo, Buk, Czerwonak

Pucharowy rywal Lecha Poznań w formie. Ósmy mecz...

W pojedynku drużyn, które reprezentują Estonię w europejskich pucharach, zespół Kalju Nomme wygrał 3:2 na wyjeździe z ekipą Sillamae Kalev więcej »

Trzynaście hat tricków Lecha Poznań w XXI wieku

Vojo Ubiparip, strzelając trzy gole w niedzielnym meczu z Piastem Gliwice, przeszedł do historii Lecha Poznań. Przypominamy wszystkie hat tricki piłkarzy "Kolejorza" w XXI w. więcej »

Marcin Kamiński z Lecha Poznań: Chcemy stworzyć...

Wygrana 4:0 z Piastem Gliwice poprawiła nieco humory piłkarzom Lecha Poznań, ale Marcin Kamiński zapewnia, że teraz priorytetem jest mecz z Kalju Nomme: - Cieszy to, że zaczynamy dobrze ten sezon. Ale musimy też się skupić na europejskich pucharach. więcej »

Jasmin Burić: Czuję się pewnie i skupiam na...

- Czułem się dobrze nie tylko w tym meczu, ale już wcześniej. Byłem w dobrej dyspozycji na treningach, a także w meczach sparingowych. Nawet spotkanie z Kalju Nomme w Lidze Europejskiej było dobre w moim wykonaniu. Czuję się pewnie - mówi po meczu z Piastem Gliwice bramkarz Lecha Poznań Jasmin Burić. więcej »

Problemy Aleksandara Tonewa w Anglii. Odejdzie z...

Po zaledwie jednym sezonie spędzonym w Aston Villi Birmingham klub ten opuści prawdopodobnie Aleksandar Tonew, który do Anglii wyjechał po transferze z Lecha Poznań. więcej »

KontenerART 2014: JAM SESSION

Muzyka, taniec i śpiew - wspólnie smakują najlepiej. Spotkajmy się by poimprowizować . Wszystkich wielbicieli tańca i muzyki zapraszamy do bujania i słuchania, a muzyków, śpiewaczki, beatboxerów i freestylerów do tworzenia muzy. PS. Lubimy gdy muzyka porusza dusze i ciała słuchających, więc muzycy : Słuchajmy się i grajmy tak jak by to był ostatni jam : ) Trwa od: 31-07-2014 22:00 do: 31-07-2014 23:59 więcej »

KontenerART 2014: DEMOSTACJA - UNDERTAPE

Undertape to projekt muzyczny, w skład którego wchodzą młodzi i energiczni producenci, z t.pickerem na czele, oraz aktualnie współpracująca z zespołem Ruta. Aksamitny wokal Ruty, w połączeniu z elektronicznymi, deep house'owymi brzmieniami t.pickera, tworzą nowe, przyjemne dla ucha rytmy, które pozwalają nie tylko odprężyć się w towarzystwie znajomych, ale również zatracić w tańcu na klubowym parkiecie. Dotychczas Undertape koncertował w kilku poznańskich klubach, w tym w Dragonie podczas 3Loop's Festival w sekcji New Sounds. Jedna z produkcji zespołu została też dostrzeżona przez Audioriver Festival - członkowie Undertape zaproszeni na warsztaty festiwalowe w Krakowie zostali dobrze ocenieni na tle innych twórców przez jury, w skład którego wchodził m.in. Ali z niemieckiego duetu Tiefschwarz. Muzyka Undertape kierowana jest do każdego, kto nie boi się odkrywać nowych offowych klimatów i gotowy jest na eksperymenty muzyczne. Członkowie zespołu cenią sobie oryginalność i prostotę, jednakże nie wahają się zawierać w swych pracach nuty ekstrawagancji, która zaskakuje w każdym utworze. Doskonale syntezują gatunki muzyczne, co pozwala usłyszeć w każdym nowym kawałku powiew świeżości na skomercjalizowanym rynku muzycznym. DEMOSTACJA - Konkurs dla młodych oraz debiutujących zespołów muzycznych to inicjatywa Centrum Kultury KontenerART w Poznaniu we współpracy z marką Grolsch. Skierowana do młodych i debiutujących zespołów muzycznych. Wielu muzyków, zespołów muzycznych wie jak trudno na początku zaprezentować swoje muzyczne dokonania szerszej publiczności i organizatorom koncertów. Znalezienie miejsca na próby, praca twórcza, organizacja koncertów, przygotowanie materiałów promocyjnych, nagrań i filmów to często przerasta możliwości młodych zdolnych artystów. DEMOSTACJA ma ułatwić start. To 12 koncertów zespołów wybranych w eliminacjach. Każdy z koncertów będzie rejestrowany w formie audio i wideo. Dwa wybrane utwory przygotowane zostaną w formie muzycznego i filmowe demo. Powstałe koncertowe teledyski będą promowane przez KontenerART na kanałach Facebook, You Tube i stronach www związanych z KontenerART. Trwa od: 31-07-2014 20:00 do: 31-07-2014 22:00 więcej »

KontenerART 2014: CAMILE CLAUDEL 1915 - Era Nowe...

Francja 2013, 95' reżyseria: Bruno Dumont scenariusz: Bruno Dumont zdjęcia: Guillaume Deffontaines montaż: Basile Belkhiri, Bruno Dumont obsada: Juliette Binoche, Jean-Luc Vincent, Robert Leroy, Emmanuel Kauffman, Marion Keller, Armelle Leroy-Rolland producent: Rachid Bouchareb, Jean Bréhat, Muriel Merlin produkcja: 3B Productions, Arte France Cinéma, C.R.R.A.V. Nord Pas de Calais, Canal+, Region PACA nagrody: MFF w Stambule 2013 - nagroda FIPRESCI, Tallinn Black Nights Film Festival 2013 - najlepsza aktorka Akcja filmu rozpoczyna się w 1915 roku. Wysłana przez rodzinę do ośrodka dla obłąkanych na południu Francji, rzeźbiarka Camille Claudel (Juliette Binoche) czeka na odwiedziny swojego brata, Paula. Opuszczona przez najbliższych, dręczona obsesjami, miota się między paranoją a apatią. Bruno Dumont, bohater retrospektywy 11. NH pokazuje, jak wokół bohaterki wznoszą się kolejne mury. Otaczają ją zimne ściany szpitala i pozbawieni władzy nad swoim życiem pensjonariusze. Jej zmysły wykrzywia nadwrażliwość, sprzeciw wobec losu, skazującego odmienne jednostki na zamknięcie. Smutkiem przejmuje obojętność ukochanego brata Camille, poety, zachwyconego dobrocią i mądrością Boga, a nie potrafiącego dostrzec cierpienia siostry. Claudel spędziła w ośrodku następne 30 lat życia, definitywnie zrywając ze sztuką. Camille Claudel urodziła się w 1864 roku w Aisne na północy Francji. Była rzeźbiarką, starszą siostrą pisarza Paula Claudela, dzieliła ich różnica 4 lat, była pierwszą studentką Auguste’a Rodina i jego kochanką przez 15 lat, opuściła go w 1895 roku. W 1913 po śmierci ojca, spędziwszy 10 lat w swojej paryskiej pracowni, żyjąc jak pustelniczka, została umieszczona przez rodzinę w ośrodku Montdevergues w Vaucluse i przebywała tam aż do swojej śmierci w 1943 roku. Miała 79 lat. Jej ciało zostało pochowane we wspólnym grobie. Paul Claudel zmarł w 1955 roku. Scenariusz filmu został oparty na listach Camille i Paula oraz na notatkach medycznych. Bruno Dumont: „Film ma swoje początki w telefonicznej wiadomości, jaką zostawiła mi Juliette Binoche. Kręciłem wtedy Poza szatanem. Dostałem długą wiadomość od Juliette, nigdy wcześniej jej nie spotkałem, mówiła, że chce ze mną pracować. Odczułem jej determinację. Po jakimś czasie zadałem sobie pytanie: co mogę z nią zrobić? Jestem bardzo szczęśliwy, kiedy mam okazję pracować z aktorami, ale zazwyczaj nie jestem pewien, co z nimi robić… Na szczęście czytałem akurat książkę o życiu Camille Claudel w zamknięciu, okazało się, że Juliette i Camille wtedy są w tym samym wieku. To jest to! Podobał mi się fakt, że nic nie wiemy o życiu Claudel podczas choroby, z tego okresu pozostały jedynie medyczne notatki. Przemówiła do mnie wizja tworzenia scenariusza z niczego. Robię film o osobie, która niczym się nie zajmuje i to mnie przekonuje – kinematograficznie. Uważam, że to wyjątkowo interesujące – robić film o połączonych: chorobie i bezczynności. Potem przyszedł pomysł, żeby opowiedzieć o trzech dniach z życia Camille Claudel. Nie trzeba opowiadać czyjegoś życia w całości, można opowiedzieć o nim całą prawdę w ciągu kilku sekund. Miałem też pomysł, żeby nakręcić realnych ludzi, cierpiących z powodu chorób psychicznych. Musieliśmy znaleźć szpital, którego lekarze zgodzą się na uczestnictwo pacjentów w kręceniu filmu. Nigdy nie myślałem o tym filmie inaczej. Kiedy poznałem personel medyczny szpitala, bardzo uważnie przysłuchiwałem się temu, co mówi. Zaakceptowałem wiele rzeczy, które należą do realnego świata tych kobiet. Nie chciałem nimi manipulować, niczego zmieniać. To był bardzo dobry pomysł, żeby pielęgniarki zagrały siostry miłosierdzia. Nie byliśmy przeszkoleni w dziedzinie medycyny, dlatego codzienne rozmowy z personelem szpitala i jego obecność podczas zdjęć była wspaniała. W tym samym czasie, kiedy nam pomagali, mieli swoje własne zadania i cele – umieszczali pacjentów w przestrzeni, podtrzymywali ich, popychali. Moim zadaniem było zintegrować tych wszystkich ludzi, umieścić ich w filmie. Celine, Alexandra, Rachel w rezultacie stały się jego bohaterkami. Jessica jest Jessicą, nie dawałem jej żadnych wskazówek. Nie musiałem jej reżyserować. Kiedy filmowałem Rachel, kiedy filmowałem Jessicę, albo Christiane nie miałem nic do roboty, po prostu ustawiałem kamerę. Nie ma w tym żadnego triku, one dają mi coś niewyobrażalnego, coś, co byłoby niemożliwe do osiągnięcia dla jakiegokolwiek profesjonalnego aktora, coś, co jest mi potrzebne, by oddać charakter otoczenia, w którym Camille Claudel musi odnaleźć siebie, o którym mówi. Nie mogłem włożyć w usta Camille Claudel słów, które wyrażałyby mój punkt widzenia, słów, których nie wypowiedziała, to był dla mnie prawdziwy problem. Jednocześnie nie znoszę słuchać recytujących tekst aktorów. Walczę z nimi, by ich odwieść od recytacji. To nie zawsze jest dla nich łatwe, nie są do tego przyzwyczajeni, są performerami, którzy potrzebują tekstu do interpretacji. Gdy go nie ma, czują się nieco zagubieni. Nigdy nie wiedziałem, co się zdarzy na planie, ale to właśnie mnie interesuje. Za każdym razem, kiedy mówię „akcja”, może zdarzyć się coś nieoczekiwanego, ale to właśnie nieoczekiwane jest mile widziane, więcej – potrzebne w zaplanowanej do granic sytuacji. Istnieje pilna potrzeba stworzenia rygorystycznej konstrukcji, która będzie gotowa na przyjęcie nieoczekiwanego. Nieoczekiwane może wejść tylko w precyzyjnie zbudowane przestrzenie.” Trwa od: 30-07-2014 21:00 do: 30-07-2014 23:00 więcej »

Maja Koman: Nie chcę stać za garami, prasować i...

Komponuje, śpiewa, pisze, fotografuje, maluje i szyje. Z Mają Koman, multimedialną artystką z Poznania i nadzieją polskiej sceny muzycznej rozmawiamy o jej nowej płycie "Pourqoui pas”. więcej »